ก่อนอื่นผู้ที่จะเข้ารับการประเมินรับรองสมรรถนะบุคคล สาขาผู้สอนภาษาต่างประเทศ (ภาษาจีน) ควรทำความเข้าใจถึงที่มา และแนวคิดในการจัดทำมาตรฐานอาชีพนี้ขึ้นมา

ทั้งนี้หากจะตีความให้เข้าใจง่ายๆสำหรับมาตรฐานอาชีพดังกล่าว 2 ประเด็นดังนี้

1. การประเมินรับรองสมรรถนะอาชีพฯ นั้นมุ่งเน้นการประเมินทักษะความสามารถในการประกอบอาชีพของบุคคล ซึ่งกรอบของมาตรฐานนั้นมุ่งเน้นเรื่องของการประกอบอาชีพเป็นหลัก ว่าผู้ประกอบอาชีพนั้น ๆ พึงมีสมรรถนะความสามารถด้านใด
2. มาตรฐานสมรรถนะอาชีพฯ ได้ระบุคำว่า “ผู้สอน” ซึ่งเป็นไปตามเจตจำนงค์แห่งมาตรฐานะฯ เพื่อเปิดกว้างไม่เจาะจงเป็นวิชาชีพหรือเพื่อบุคคลกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ฉะนั้นหากตีความจากคำดังกล่าวจะพบว่าผู้ที่จะเข้ารับการประเมินรับรองฯนั้นไม่ถูกตีกรอบด้วยคุณวุฒิ สังกัด ประสบการณ์ ลักษณะงาน ฯลฯ

ฉะนั้นแล้วใบรับรองสมรรถนะอาชีพผู้สอนภาษาต่างประเทศ (ภาษาจีน) จึงถูกวัดประเมินรับรองด้วยระบบสมรรถนะอาชีพ ซึ่งเป็นคนละระบบกับใบประกอบวิชาชีพครู แต่กระนั้นมาตรฐานดังกล่าวถือเป็นมาตรฐานฯในระดับสากล เทียบเคียงเรื่องของคุณภาพและวุฒิวิชาชีพระดับสากล รวมถึงได้รับการประกาศในพระราชกิจจานุเบกษา